Co się nawlecze, to nie uciecze...

Tytuł niniejszego posta nawiązuje do wielkopomnego dzieła, jakie od dwóch tygodni pochłania większą część mojej energii twórczej. Dziesięć metrów nawleczonych koralików. Dziesiątki przeplatających się kolorów. Długie godziny nawlekania poszczególnych układów kolorystycznych, ślęczenia z szydełkiem w dłoni, wkurzania się na nitkę, koraliki, robótkę... i jeszcze niegotowe. Ale przebrnęłam przez część zasadniczą, a wielkopomne owo dzieło pokażę w pełnej okazałości, jak wybiorę i wykonam rodzaj zakończenia. A na razie kilka fotek stanu pomiędzy nawlekaniem a przerabianiem koralików:

Teraz rzeczy ukończone i noszone. Na początek bransoletka w barwach bursztynu, wyszydełkowana z miksu koralików Preciosa Rocailles, ozdobiona kilkoma kawałkami bursztynu (żeby nie było, że bursztyn tylko w nazwie). Po raz pierwszy testowałam tę nitkę i wniosek jest taki, że lepiej pasuje ona do drobniejszych koralików. Niemniej jest bardzo przyjemna, co wyszło mi w trakcie pracy nad "wielkopomnym dziełem".

Te kolczyki powstały z przeznaczeniem do codziennego noszenia. Jakoś tak jest, że zimą nie lubię zbyt zamaszystej biżuterii, która zaczepia mi się o kołnierz i szalik, więc wygrywają małe formy koralikowe, gładkie i przyjemne. Oczywiście na biglach angielskich, żeby mi nic nie uciekło. Centralną część stanowią pastylki chryzoprazu, które przeleżały mi się w skrzyneczce wystarczająco długo, czekając na swój dzień. U dołu dyndają fasetowane kulki agatu. Koraliki to Toho w odcieniach ceylon celery, opaque frosted eggshell, lusteredd lt beige oraz inside color peridot oxblood lined.

Po głowie chodzi mi namiętnie ten utwór, być może dlatego, że czeka mnie wielkie przepakowanie koralików ze świeżo przybyłego zamówienia. :)